ಮದನ್ ಸದನ

ನನ್ನ ಆಪ್ತ ಸ್ನೇಹಿತರ ಜೊತೆ ಸುಂದರ ಪಯಣ………!!!

ಅಂದು ಅಕ್ಟೋಬರ್ 2 . ಮೊದಲೇ ನಿರ್ಧರಿಸಿದಂತೆ ನಮ್ಮ ಪಯಣದ ಎಲ್ಲ ಕೆಲಸಗಳು ಸರಾಗವಾಗಿ ಮುಗಿದಿತ್ತು . ಎಂದೂ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ 6 ಗಂಟೆಗೆ ಮುಂಚೆ ಎದ್ದ ಜ್ಞಾಪಕ ಇಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅಂದು 5 ಗಂಟೆಗೆ ನಾನು ಫುಲ್ ಜೊಶ್ ನಲ್ಲಿ ಎದ್ದು  ತಯಾರಾಗಿದ್ದೆ.  ಆ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂತು ಎಂದು ಯೋಚಿಸುವಾಗ ಮನೆಯ ಮುಂದೆ ವಾಹನ ಬಂದ ಸದ್ದು. ನಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಮೊದಲ ಪಿಕ್ ಅಪ್……. ನಾನು ಮತ್ತು ಕೃಷ್ಣ ತಕ್ಷಣ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟೆವು. ಆಗ ಶುರುವಾಗಿದ್ದು ಗಲಿಬಿಲಿ. ಏನೋ ಮರೆತಿದ್ದೀವಿ ಎಂಬ ಭಾವನೆ.
ಇನ್ನೇನು T T ಹೊರಟು ಬಿಟ್ಟಿತು ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ……..
ನಿಲ್ಲ್ಲೋ ಎಂಬ ಕೂಗು. ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದರೆ ಅಮ್ಮ.
” ಲೊ ಟ್ರಿಪ್ ಗೆ ಅಂತ ತಂದು ಇಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗ್ತಾ ಇದ್ದೀಯಾ ನೋಡು” ಎಂದು ತಿಂಡಿ ಕವರ್ ಕೊಟ್ರೂ.
ಅಲ್ಲಿಗೆ ಏನೋ ಮರೆತಿದ್ದೀವಿ ಎಂಬ ಭಾವನೆ ದೂರವಾಯಿತು. ಇಬ್ಬರು ಒಮ್ಮೆ ಮುಖ ನೋಡಿ ನಕ್ಕು ಡ್ರೈವರ್ ರಂಗಣ್ಣ ಅವರಿಗೆ  ಕನಕಪುರ ರಸ್ತೆಯ ಕಡೆ ಹೋಗಲು ಸೂಚಿಸಿದೆವು .
ಹೊರಟು ಇನ್ನೇನು ಬನಶಂಕರಿ ಬಳಿ ಹೋಗುತ್ತಿರುವಾಗ ನನ್ನ ಮೊಬೈಲ್ ರಿಂಗ್ ಆಯಿತು.
ಅದು ಮಂಡ್ಯದಿಂದ ಬಂದ ಕರೆಯಾಗಿತ್ತು. ಪ್ರವೀಣ್ ಮತ್ತು ನವೀನ್ ನಮಗಾಗಿ ಬ್ರೇಕ್‌ಫಾಸ್ಟ್ ರೆಡೀ ಮಾಡಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಸುದ್ದಿ ಬಂತು. ನಂತರ ನಾವು ಎಲಚೇನಹಳ್ಳಿಗೆ ಹೋದೆವು. ಅಲ್ಲಿ ನಮಗಾಗಿ ಅಶ್ವಿನಿ , ಕವಿತ, ನಿತಿನ್, ಮನು, ಹೇಮ ಮತ್ತು ಸುಪ್ರಿಯ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ನಾವು ಹೋದ ತಕ್ಷಣ ಅಶ್ವಿನಿಯ ತಾಯಿ ಗಾಡಿ ಪೂಜೆಯ ಜೊತೆಗೆ ನಮಗೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಬುದ್ಧಿವಾದ ಹೇಳಿ ಕಳುಹಿಸಿ ಕೊಟ್ಟರು.

ಸರಿ  ನಮ್ಮ ಮುಂದಿನ ಪಿಕ್ ಅಪ್ ಪಾಯಂಟ್ ರೂಪ ಅವರ ಮನೆಗೆ. ಅಂಜಿಕೆಯಿಂದಲೇ ಅವರ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆವು. ಕಾರಣ, ಎಲ್ಲಿ ಕೊನೇ ಘಳಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಅವರ ತಾಯಿ ಬೇಡ ಎಂದು ಬಿಡುವರೋ ಎಂಬ ಆತಂಕ. ಆದರೆ ಅವರ ತಾಯಿ ನಮ್ಮ ಊಹೆಯನ್ನು ಸುಳ್ಳು ಮಾಡಿದರು. ಅವಳನ್ನು ಖುಷಿಯಾಗಿ ಕಳಿಸಿ ಕೊಟ್ಟಿದಲ್ಲದೇ ನಮಗಾಗಿ ಕುರ್ಪ್ ತಿಂಡಿಯನ್ನು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿಗೆ 9 ಜನರ ತಂಡ ಸಿದ್ಧವಾಗಿ ಮುಂದಿನ ಪಿಕ್ ಅಪ್ ಗೆ ಹೊರಟೆವು.

ಆಗಲೇ ನಮ್ಮ ತರಲೆ ಆಟಗಳು ಶುರುವಾಗಿದ್ದವು. ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಬಸ್ ಗೆ ಚಮಕ್ ಕೊಟ್ಟು ರಂಗಣ್ಣ ನವರು ನಮ್ಮ ಜೊತೆಯಾದರು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಪತ್ನಿ ಕೂಡ ಗಾಡಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಾರೆಂದು ಮರೆತಿದ್ದರು. ಅವರ ಹೆಂಡತಿಯೋ ಮಹಾ ಸಾಧು . ಏನ್ ಆಂಟೀ ನಿಮ್ಮ ಯಜಮಾನರು ಈ ರೀತಿ ಮಾಡ್ತಾರೆ ಎಂದು ಕೇಳಿದರೆ ಅವರ ಉತ್ತರ ಕೇಳಿ ನಾವೆಲ್ಲ ಸುಸ್ತು. ” ಅಯ್ಯೋ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಅಜ್ಜಿನೇ ಬಿಡಲ್ಲ ” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಗೊಳ್ಲ್ ಎಂದು ನಕ್ಕರು. ಅವರು ಮೈಸೂರಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು. ನಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮೈಸೂರು ರಸ್ತೆಯ ಟರ್ಮಿನಲ್ ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್ ಬಳಿ ಬಂದೆವು. ಅಲ್ಲಿ ನಿಧಿ, ಪವನ್ ಮತ್ತು ಕಿರಣ್ ಬಂದಿದ್ದರು. ಆದರೆ ವಿದ್ಯಾ ಇನ್ನೂ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ನೋಡಿದರೆ ಕೃಷ್ಣ ರಸ್ತೆ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಮಾಡಬಾರದ್ದನು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಸಮಾಧಾನದ ಪರಮಾವಧಿ ಮೀರಿ ಹೋಗಿತ್ತು ಪಾಪ. ಅದನ್ನು ಫೋಟೋ ಕ್ಲಿಕ್ಕ್ಕಿಸಿ
ನಗೆಗಡಲಲ್ಲಿ ತೇಲಿದೆವು. ಆಗ ವಿದ್ಯಾ ತನ್ನ ಪತಿ ಹರ್ಷನೊಂದಿಗೆ ಬಂದಳು. ನಾವು ಅವಳಿಗೆ ಸಹಸ್ರನಾಮಾರ್ಚನೆ  ಮಾಡಿ ನಂತರ ನಾವು ಕೆ೦ಗೇರಿಗೆ ಹೋದೆವು. ಅಲ್ಲಿ ಭರತ್ ನಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಪ್ರವಾಸದ ಸವಿಯನ್ನು ಸವಿಯಲು ಜೊತೆಯಾದ.

ಅಲ್ಲಿಂದಲೇ  ನಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಪಯಣ ಆರಂಭಿಸಿದೆವು. ಆಗ ಸಮಯ ಸರಿಯಾಗಿ 7 ಗಂಟೆ.

ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ 8.30 ರ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಮಂಡ್ಯ ತಲುಪಿದೆವು. ತಕ್ಷಣ ಪ್ರವೀಣ್ ಗೆ ಫೋನಾಯಿಸಿ ಯಲಿಯೂರು ಕೋಡಿಯ ಬಳಿ ಬರಲು ಹೇಳಿದೆವು. ಸರಿಯಾಗಿ 5 ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ ನಾವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ತಲುಪಿದೆವು. ಅವರು ಬಂದು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರು ತಂದಿದ್ದ ತಿಂಡಿ ನಮಗೆ ಬಾಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಬರುವಂತೆ ಮಾಡಿತ್ತು . ಆದರೆ ಹಿಮವದ್ ಬೆಟ್ಟಕ್ಕೆ ಲೇಟ್ ಆಗಿ ಬಿಡುತ್ತೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ ಸಮಯ ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡದೇ ಹೊರಟೆವು.
ಮೈಸೂರು ಬಂದ ನಂತರವೇ ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿದ್ದು ಪಾಪ ಆಂಟೀ ಇಲ್ಲೇ ಇಳಿಯುತ್ತಾರೆ ಎಂದು. ಅವರನ್ನು ಬೀಳ್ಕೊಟ್ಟು ನಾವು ನಂಜನಗೂಡು ರಸ್ತೆಯ ಕಡೆಗೆ ಗಾಡಿ ತಿರುಗಿಸಿ ಹೊರಟೆವು……………………………..!!!

ಮುಂದುವರೆಯುವುದು…………………………!!!

ನಾವು ಸ್ನೇಹಿತರೆಲ್ಲಾ 6 ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಪ್ರವಾಸ ಹೋಗುವುದು ಮೊದಲಿಂದಲೂ ಬಂದ ಅಭ್ಯಾಸ . ಜುಲೈ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಮಡಿಕೇರಿಗೆ ಪ್ರವಾಸ ಹೋಗಿದ್ದೆವು. ಒಟ್ಟು 4 ದಿನದ ಪ್ರವಾಸದಲ್ಲಿ ಆಗಲೇ 2 ದಿನ ಕಳೆದಿತ್ತು . ನಮ್ಮ ಮಜ ಮಸ್ತಿ ಎಲ್ಲವೂ ಸರಾಗವಾಗಿ ನಡೆದಿತ್ತು. ನಮಗಾಗಿ ಕುಶಾಲನಗರದಲ್ಲಿರುವ  ಸರ್ಕಾರದ ಕುಟೀರದಲ್ಲಿ 2 ಕೋಣೆಗಳು ಸಿಕ್ಕಿದ್ದವು. 3 ನೇ ದಿನ ತಲಕಾವೇರಿ , ಭಾಗಮಂಡಲ , ಆಬ್ಬೀ ಜಲಪಾತ , ರಾಜ ಸೀಟ್ , ಓಂಕಾರೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ತಾನ ನೋಡಬೇಕು ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿ ಹೊರಟೆವು.

ಸರಿ ಎಲ್ಲವೂ ಅಂದುಕೊಂಡ ಹಾಗೆ ಸಾಗಿತ್ತು . ಇನ್ನೇನು ಮಬ್ಬು ಮುಸುಕಿನ ಸಂಜೆ ಶುರುವಾಗುವ ವೇಳೆ.  ಆ ಅದ್ಭುತ ಕ್ಷಣವನ್ನು ಮರೆಯಲು ಅಸಾಧ್ಯ ಎಂಬಂತಹ ವಾತಾವರಣ ನಮಗೆಲ್ಲ ಇದ್ದ ಆಯಾಸವನ್ನು ಮಾಯವಾಗಿಸಿ , ಪ್ರಕೃತಿ ಸೌಂದರ್ಯ ಸವೆಯಲು ಎಡೆ ಮಾಡಿ ಕೊಟ್ಟಿತ್ತು. ಅಮಿತ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಜಾದು ಪ್ರದರ್ಶನಗಳನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ನೋಡಿಕೊಂಡು, ತ೦ಟೆ ತರಲೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು , ನಮಗೆ ಸಂಬಂಧವಿದ್ದು ಇಲ್ಲದಿರುವ ರಾಜ್ಯದ, ದೇಶದ, ವಿಶ್ವದ, ಕೊಳಕು ರಾಜಕೀಯದ ವಿಚಾರ ವಿನಿಮಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ಪಯಣ ಸಾಗಿತ್ತು. ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿರುವ ಹಾಗೆ ನಮ್ಮ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಮಾತನಾಡುವುದು ಧ್ರುವ , ಪುನೀತ್ ಮತ್ತು ಸಂತೋಷ್. ಆ ಮಾತುಕತೆಯ ನಡುವೆ ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಿತರ ಮುಂದಿನ ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತು ಶುರುವಾಯಿತು. ಓದಿನ ನಂತರ ಕೆಲಸ, ನಂತರ ಹುಡುಗಿಯ ಹುಡುಕಾಟ, ಮದುವೆ, ಮಕ್ಕಳು ಹೀಗೆ ಸಾಗಿತ್ತು.

ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದ ಬ್ರಿಜೆಶ್ , ತನ್ನ ಮಾತಿನ ಚಟಾಕಿ ಹಾರಿಸಲು ಆರಂಭಿಸಿದ. ಎಲ್ಲರ ಕಾಲು ಎಳೆದು , ತುಂಬಾ ಮಜಾ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಧ್ರುವನ ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತು ಶುರುವಾಯಿತು . ಅವನೋ ತನ್ನ ಫ್ಯೂಚರ್ ಬಗ್ಗೆ ಬಹಳ ಕನಸುಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಹಾಗೆ ಕಾಣಿಸುತಿತ್ತು. ದೊಡ್ಡ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಕೇಳಿಸುವಂತೆ ತನ್ನ ಮದುವೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ . ಹಾ ಏನೇ ಆದರೂ ನನ್ನ ಮಧುಚಂದ್ರಕ್ಕೆ ಇಲ್ಲಿಗೇ ಬರುತ್ತೇನೆ ಎಂದ.

ತಕ್ಷಣ ಬ್ರಿಜೆಶ್ ಇದ್ದವನು ” ಮಗ ನಾನು ಬರ್ತೀನಿ ಕಣೋ………… ಪ್ಲೀಸ್ . ಬೇಕಾದ್ರೆ ಸೌಂದರ್ಯ ಸವಿಯುತ್ತಾ ನೀನು ಮುಂದೆ ಕೂತ್ಕೋ , ನಾನು ನಿನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಜೊತೆ ಹಿಂದೆ ಕೂತ್ಕೊತಿನಿ ಪರ್ವಾಗಿಲ್ಲ ” ಎಂದು ಬಿಟ್ಟ.

ಧ್ರುವನ ಮುಖವೋ, ಮುದುಡಿದ ಹೂವಿನಂತಾಗಿ ಹೋಯಿತು. ಡ್ರೈವರ್ ವಾಹನ ಚಾಲನೆಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಬಿಟ್ಟು ನಗತೊಡಗಿದ. ಎಲ್ಲರೂ ಧ್ರುವನನ್ನು ರೇಗಿಸಿ ನಂತರ ಕುಶಾಲನಗರಕ್ಕೆ ಬಂದು ರಾತ್ರಿಯಿಡೀ ಅದನ್ನು ನೆನೆದು ನಕ್ಕು , ಮುಂದಿನ ಯೋಜನೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಿ ಮಲಗಿಕೊಂಡೆವು.

ಅಂದು ನಾವು ಸ್ನೇಹಿತರೆಲ್ಲಾ ಸೇರಿ ಹೆಸರ್ಘಟ್ಟದ ಜಲಾಶಯ ನೋಡಲು ಹೋಗೋಣ ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿ ಹೊರಟಿದ್ದೆವು. ಒಟ್ಟು 4 ಬೈಕ್ಗಳಲ್ಲಿ 8 ಜನ ಹೊರಟೆವು.
ಎಲ್ಲರೂ ಪುನೀತ್ ಮನೆಯ ಬಳಿ ಸೇರಿ ನಂತರ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗೋಣವೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದೆವು. ಆದಾಗಲೇ ಚೇತನ್ ಮತ್ತು ವರುಣ್ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದರು. ಧ್ರುವ ಮತ್ತು ಗಬ್ಬರ್ ಸೀನ ಇನ್ನೇನು ತಲುಪುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.

ಸರಿ ನಾವು ತಡ ಮಾಡುವುದು ಬೇಡ ಎಂದು ಹೊರಟೆವು, ನಾನು ಮತ್ತು ಭರತ್.
ಹಾಗೆಯೇ ಸಂತೋಷ್ ಮತ್ತು ಬ್ರಿಜೆಶ್ ನನ್ನು ಕರೆಯೋಣ ಎಂದು ಫೋನಾಯಿಸಿದೆವು. ಅವರು ಒಪ್ಪಿದರು. ಆದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ತಡವಾಗಿ ಬಂದು ಸೇರುವುದಾಗಿ ತಿಳಿಸಿದರು. ಸರಿ ಎಂದು ನಾವು ಪುನೀತ್ ಮನೆಗೆ ಹೋದೆವು. ಅಲ್ಲಿ ತಿಂಡಿ ತಿಂದು ಅವರಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದೆವು.

ನಮ್ಮ ಗುಂಪಿನಲ್ಲಿ ಬಹಳ  ಮಾತನಾಡಿ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ನಗಿಸುವ ಕಲೆ ಇರುವುದು ಪುನೀತ್ , ಧ್ರುವ ಮತ್ತು ಸಂತೋಷ್ ಗೆ. ಎಷ್ಟು ಕಾದರೂ ಅವರು ಬರಲಿಲ್ಲ. ಸರಿ ನಾವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ನಂತರ ಅವರಿಗೆ ಫೋನಾಯಿಸೋಣ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೊರಟು ತಲುಪಿದೆವು. ಆ ಜಲಾಶಯದ ಸೌಂದರ್ಯ ನೋಡಿ ನಮಗೆ ನಗಬೇಕೋ ಅಳಬೆಕೋ ತಿಳಿಯಲಿಲ್ಲ. ಚೇತನ್ ಮತ್ತು ಸೀನ ಆ ಜಲಾಶಯವನ್ನು ತುಂಬಿಸಲೆಂದು ಅಲ್ಲಿಯೇ ಸಮಾಧಾನದ ಕೆಲಸ ಆರಂಭಿಸಿದರು. ತರಲೆ ಮಾತುಗಳು , ತುಂಟಾಟಗಳು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು.

ತಕ್ಷಣ ಬ್ರಿಜೆಶ್ ನಮಗೆ ಕರೆ ಮಾಡಿ ” ಮಗ ಈ ಸಂತೋಷ್ ಯಾಕೋ ಬರೋಲ್ವಂತೆ ನೋಡು ” ಎಂದ. ನಾವು ಏಕೆ ಎಂದು ಕೇಳಿದಾಗ ಅವನಿಗೆ ಯಾವುದೋ ಕೆಲಸ ಇದೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯಿತು. ಸರಿ ಎಂದು ಸುಮ್ಮನಾಗಿ ಬ್ರಿಜೆಶ್ ಗೆ ಬರಲು ಹೇಳಿದೆವು. ಅವನಷ್ಟು ನಗಿಸುವವರು ಯಾರು ಇಲ್ಲ ಎಂಬ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಿಸಿ ಮಸ್ಕ ಹೊಡೆದು ಅವನನ್ನು ಬರುವಂತೆ ಮಾಡಲು ವರುಣ್ ಫೋನ್ ಕಸಿದು ಕೊಂಡು ಮಾತನಾಡಲಾರಂಬಿಸಿದ.

ತಕ್ಷಣ ಅವನು ಹೇಳಿದ ಮಾತು ” ಮಗ ಮಜಾ ಕೊಡು ಬಾರೋ ” .

ಅವನ ಆ ಮಾತು ಕೇಳಿ ಪುನೀತ್ ಮತ್ತು ಚೇತನ್ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಉರುಳಿ ನಗಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ನಾನು ಮತ್ತು ಸೀನ ಬೆಂಚು ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ  ಹೊಟ್ಟೆ ಹುಣ್ಣಾಗುವಷ್ಟು ನಕ್ಕಿದ್ದಾಯಿತು. ಪಾಪ ಅವನ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿದ ಸಂತೋಷ್ ” ಲೇ ನನ್ನನ್ನೇನು  ಎಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದಿಯ ” ಎಂದು ತಕ್ಷಣ ಫೋನ್ ಇಟ್ಟುಬಿಟ್ಟ.

ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಬರಹಗಾರರ ಕೊರತೆ ಇದೆ ಎಂದು ದೊಡ್ಡ ತಲೆಗಳು ಆತಂಕ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಬೇರೆ ಏನು ಹೇಳದೇ , ಯೋಚನೆ ಮಾಡದೇ ಕೊಟ್ಟ ಉತ್ತರ ” ನಡೆ ಮುಂದೆ “. ಸಾಹಿತ್ಯ ಎಂದರೇನು ಎಂಬ ಅರಿವು ತುಂಬಾ ಕಡಿಮೆ. ಆದರೂ ನನ್ನ ಮಿಡಿತ ತುಡಿತಗಳನ್ನು ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಇಟ್ಟು ಬಿಡಬೇಕು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿ ಬ್ಲಾಗ್ಗಳನ್ನು ಓದಲು ಶುರು ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟೆ. ಬಹಳ ಜನರ ಬರಹ ನಮ್ಮ ಆಡು ಭಾಷೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದುದನ್ನು ಕಂಡು ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಹೇಳಿದ್ದು ” ನೀನು ಬರೆಯಬಹುದು ” ಎಂಬ ಇನ್ಸ್ಪಿರೇಶನಲ್ ಮಾತು. ಸರಿ ನಾನು ಬರೆಯಬೇಕು ಎಂದು ಯೋಚಿಸಿದರೆ ಸಾಕೆ. ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಯಬೇಕು , ಆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸಬೇಕು. ಅದು ನನಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಷ್ಟ ಅನಿಸಿತು. ಬಹಳ ಒದ್ದಾಟ , ಮನಸ್ಸಿನ ತುಮುಲ ಹೇಳಲು ಯಾರು ಇಲ್ಲ  ಎಂಬ ಆತಂಕದ ಸಮಯ ಶುರುವಾಗಿದ್ದು ಆಗಲೇ.

ಅಂತಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಜೊತೆಯಾಗಿದ್ದು ಹೇಮಾ…….!!! ಚಿಕ್ಕ ವಯಸ್ಸಿನಿಂದಲೂ ಸ್ನೇಹಿತರಾದ ನಾವು ಭೇಟಿಯಾಗಿದ್ದು ಬಹಳ ಕಡಿಮೆ. ಮಾತನಾಡಿದ್ದು ವಿರಳ. ಸಮಯವೇ ಹಾಗೆ……. ಅದು ಹೇಳಿದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಗಲೇ ಬೇಕು. ಎಂದಿಗೂ ಇಷ್ಟು ಆಪ್ತ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗುತ್ತೇವೆ ಎಂಬ ಯೋಚನೆ ಮನದಲ್ಲಿ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಸಮ್ತಿಂಗ್ ಗುಡ್ ಹ್ಯಾಪನ್ಸ್ ವಿತಿನ್ ಫ್ಯೂ ಸೆಕೆಂಡ್ಸ್ ಎಂಬ ರೀತಿಯಲ್ಲೇ ನಾವು ಮತ್ತೆ ಭೇಟಿಯಾಗಿದ್ದು.ಆಕೆಯ ಬರಹ ನೋಡಿ ಬಹಳ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು.
ನನ್ನ ಈ ಚಿಕ್ಕ ಆಸೆ  ಎಂಬ ಗಿಡಕ್ಕೆ ನೀರೆರೆದು, ಮರವಾಗಿ ಬೆಳೆಯಲು ಕಾರಣವಾಗಿದ್ದು ಹೇಮಾ.

ಇನ್ನೂ ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರ ಬರಹಗಳೆ ನನಗೆ ಸ್ಪೂರ್ತಿ. ಈಗ ನನ್ನದೇ ಬ್ಲಾಗ್ನಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮನಸಿನ, ನಾನಾ ಕನಸುಗಳನ್ನು ,  ನನ್ನ ತುಡಿತ ಮೀಡಿತಗಳನ್ನು, ನಿಮ್ಮ ಮುಂದೆ ಇಡಲು ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಮೊದಲ ಪುಟ್ಟ ಹೆಜ್ಜೆಗೆ ನಿಮ್ಮ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಅಗತ್ಯ.

ಕೈ ಹಿಡಿದು ನಡೆಸೆನ್ನನು………..!!!